Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΘΑΝΑ ΑΙΤΙΑ

Ελλάδα η χώρα του φωτός, του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας ή η χώρα των απατεώνων και της τρομοκρατίας.
Στην Ελλάδα του σήμερα που όλο και πιο πολύ δοκιμάζεται καθημερινά έρχεται να προστεθεί και ένα ακόμη πρόβλημα, αυτό της εγκληματικότητας.
Η εγκληματικότητα έχει μία ανοδική αύξηση στη χώρα μας ανεξάρτητα από όπου προέρχεται, ποιος την πράττει και ποιος τη πατάσσει. Είναι φαινόμενο των εποχών που το αντιμετωπίζουν πολλοί, ευρωπαίοι, αμερικάνοι, και ασιάτες, κάθε ένας στον τόπο του με το δικό του μέτρο σύγκρισης σε σχέση με τη στατιστική αύξηση του προβλήματος.
Δεν αναφέρομαι στις χώρες της Ωκεανίας και της Αφρικής, γιατί προσπαθώντας να βρω συγκριτικά στατιστικά στοιχεία για την αύξηση της εγκληματικότητας αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες ώστε να συντάξω ένα κείμενο με τεκμηριωμένο λόγο.
Ως γνήσιος Έλλην (ίσως δε θα έπρεπε να καυχιέμαι και τόσο για αυτό), έχοντας μέσα μου την αρχή των προγόνων μου που πίστευαν στον Ξένιο Ζεύ, αλλά και παράλληλα και στο «Πας μη Έλλην, βάρβαρος», δε θα κάνω το ρατσιστή ούτε και θα χαϊδέψω τους μετανάστες, λαθραίους ή νόμιμους στην Ελλάδα. Θα μιλήσω με τα νούμερα ανεξάρτητων αρχών, δίχως όμως να αναφερθώ πάνω σε αυτά.
Δεν είναι οι μετανάστες η αιτία δεν είναι η άνοδος των ποσοστών φτώχιας αλλά ούτε και η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία-φτώχεια. Δεν είναι όλα αυτά η αιτία αλλά και ταυτόχρονα όλα είναι αφορμές. Δε τρελάθηκε ο κόσμος στα καλά καθούμενα και δρα με παράνομο τρόπο για την επιβίωσή του, εις βάρος του συμπολίτη-συνανθρώπου του. Κάτι ή κάποιοι τον οδήγησαν εκεί, (βέβαια υπάρχουν και αυτοί που το έχουν μέσα τους, μικρό το ποσοστό, αλλά αυτοί υπήρχαν πάντα), κάποιοι που πήραν πρότυπα ίσως από χολιγουντιανές παραγωγές ταινιών, κάτι φταίει…
Πολλά είναι τα αίτια που φέρουν την επιδείνωση και την αύξηση του προβλήματος, με κάθε χώρα να παρουσιάζει όλο και διαφορετικά, ανάλογα την κουλτούρα, την οργάνωση, τη θρησκεία, αλλά και άλλους παράγοντες που συμβάλλουν για την αύξηση του φαινομένου.
Η αύξηση του φαινομένου έχει έρθει σε τέτοιο βαθμό που επιτέλους κάποιοι άρχισαν να ξεχνάν το φραπέ από τον καναπέ και επιτέλους δείχνουν έμπρακτα την ανησυχία τους.